Birçok kez gittiğim Ayvalık benim için hep bir dalış destinasyonu olmuştu ve kısıtlı zamanım olduğu için tekne, otel ve Cunda dışında pek etrafı keşfedemiyordum…taa ki geçen haftalarda Macaron Konağı’ nın misafiri olarak tekrar ziyaret edene kadar…gündüz dalış olmayınca ben de kendimi sahilden içeri doğru attım…ve sanki zamanda geriye gidip bambaşka bir Ayvalık’ a gelmiştim…uzayıp giden şirin, dar sokaklar…Rum mimarisinin en güzel şekilde gülümsediği eski taş evler…sanki her köşede Yorgo, Mehmet, Eleni ve Ayşe’ nin hatıraları geziniyordu…aralarında dolaşırken beni mest eden bu güzel ama bir o kadar da hüzünlü yerleri paylaşmak istedim…iyi seyirler…